:::::::::::::::::::::
از دفتر های قدیم
........................
مرا که تشنگی باغ پیک ِ باران کرد
.............................
...................
نه من ز بستر ِ خواب ِ حریر می آیم
که از کرانهء خاک ِ کویر می آیم
من از قبیلهء چشمان گریه در ره آب
به پیشمرگ ِ نهالان ِ پیر ، می آیم
من از سُلالهء فریاد ِ تشنه از دل ِ باغ
من از همیشهء مرداد و تیر می آیم
هزار خاطره ام در عطش نشسته به ذهن
من از گداختن ِ ناگزیر می آیم
من از هیاهوی مردان ِ تشنه ، گندم ِ زرد
من از نبودن ِ نان ، از فقیر می آیم
من از چکاچک ِ آهن به خاک ِ چشمهء خشک
من از مزارع ِ آتش پذیر می آیم
مرا حکایت ِ آن اژدها و چشمهء آب
مگو که من زهمان آبگیر می آیم
من از همان دم ِ آئینه رنگ ِ کورهء خاک
که نقش ِ آب زند بر ضمیر می آیم
مرا که تشنگی باغ ، پیک ِ باران کرد
نه با شما به سرابی اسیر می آیم
سموم ِ خندقتان را به کِشت ِ خویش زنید
که من نه در پی مانداب پیر می آیم
:::::::::
پاریس ، مرداد 1357
که از کرانهء خاک ِ کویر می آیم
من از قبیلهء چشمان گریه در ره آب
به پیشمرگ ِ نهالان ِ پیر ، می آیم
من از سُلالهء فریاد ِ تشنه از دل ِ باغ
من از همیشهء مرداد و تیر می آیم
هزار خاطره ام در عطش نشسته به ذهن
من از گداختن ِ ناگزیر می آیم
من از هیاهوی مردان ِ تشنه ، گندم ِ زرد
من از نبودن ِ نان ، از فقیر می آیم
من از چکاچک ِ آهن به خاک ِ چشمهء خشک
من از مزارع ِ آتش پذیر می آیم
مرا حکایت ِ آن اژدها و چشمهء آب
مگو که من زهمان آبگیر می آیم
من از همان دم ِ آئینه رنگ ِ کورهء خاک
که نقش ِ آب زند بر ضمیر می آیم
مرا که تشنگی باغ ، پیک ِ باران کرد
نه با شما به سرابی اسیر می آیم
سموم ِ خندقتان را به کِشت ِ خویش زنید
که من نه در پی مانداب پیر می آیم
:::::::::
پاریس ، مرداد 1357
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر