زبان ِ سرخ

زبان ِ سرخ

....................................

با هر رگ ِ من زبان ِ سرخی ست

هرلحظه در آرزوی گفتن

چون روح ِ امید در دمیدن

یا شوق ِ شکوفه در شکفتن


ای آرزوی روان و خاموش

گویا شو و بشکن این سکون را

بفروز شبی چراغ ِ جان را

بگشای دَمی زبان ِ خون را


ای خون به سخن درآ که ما را

سرّی ست که با تو گفت باید

بشکوف ، شکوفه با تو زیبد

دَم زن که تو را شنـُفت باید


ای خون به زبان درآ که جانم

پیش ِ سخن ِ تو گوش ِ هوش است

ای سرخ ِ رونده در خروش آی

اینک سر ِ سبز ِ ما به گوش است


توفنده تر است باد و بر باد

سر ، بَرخی ِ گفتن ِ تو خوشتر

دل در قدمت نهادن اولی

وآوازه شنفتن ِ تو خوشتر

با هر رگ ِ من زبان ِ سرخی ست

چون روح ِ امید ، در دمیدن

دَم زن که نه مان اُمید، اِلاّک

آواز ِ تو را به جان شنیدن .ـ

....................
پاریس ، 4/7/1995

م.سحر