زخم ِ تنت ز شعلهء آتش گدازه تر
وآوازت از جوانهء گلبرگ تازه تر
خونت خراج ِ رجعت ِ فردای آفتاب
فریادت آب بر تن ِ آلودگان ِ خواب
دستت نشای رویشِ موج ِ ستیز ها
در پهندشت ِ سرزدن ِ رستخیز ها
اینت روا که لالهء خونیتن ِ باغها
در سینه زاشتیاق ِ تو دارند داغ ها
داغی ز سوگِ سوته دلان سینه سوز تر
در جلوه ای ز صاعقه آتش فروز تر
هرچند خانه رنگ ِ پریشان ِ شب گرفت
زین خانه آتش ِ تو به دامان ِ شب گرفت
تا کوهسار ِ صبح در آئینه بشکُفد
وین خواهش ِ شکفتن ِ دیرینه بشکُفد
گر آفتاب حلقهء آتش به در زند
اینت سزا که صبح به نام ِ تو سرزند... ـ
پاریس ، شهریور 1356
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر