سنگ ِ آتشزنه بر خوشهء لبخند مزن
تهمت ِ تلخوَشی بر شکر و قند مزن
هرزه را خاک ِ سیه بر گذر ِ صبح مریز
یاوه را لای به خورشید ِ دماوند مزن
کینه را داس ِ خزان بر گلوی باغ منه
نفس ِخستهء گل را ره ِ آوند مزن
شوکرانبوته به رویشکدهء تاک میار
زهر با آبروی میکده پیوند مزن
جاری ی چشمه به تبخالهء سبزینه مبند
سدّ ِ رفتار مشو ، سنگ منه ، بند مزن
جادوین شعبده را پیرهن ِ سرخ مپوش
شبکُله را پر ِ طاووس ِ فرهمند مزن
زورق ِ فتح به کارون ِ تُهی زاب مران
پاروی شوق به خونابهء اروند مزن
وطن از ننگ بپیرای و ازین بیش مگوی
لاف ِ تسخیر ِ بخارا و سمرقند مزن
آی اغوا شده ، در دام ِ بداندیش مپای
های غارت زده ، پا بر سر ِ این پند مزن.ـ
....................................
پاریس ، تیرماه 1361
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر