................................................................................
زنی به گوشهء زندان ، چراغِ خانهء ماست
چو رو شنای شرف زان سوی حصار ستم
پیام و پرتو خورشیدِ جاودانهء ما ست
صدای بستهء او را اسیر نتوان داشت
که کوبش دل و آواز عاشقانه ماست
ستوده باد عزیزی که نام نسرینش
نشانهء شرف و شاهدِ زمانهء ماست
بمان که اهل زمین از تو بهرمند شوند
چنین که یاد تو در نغمه و ترانهء ماست !
پاریس 10 آذرماه 1391